O.C., California- Staffeln » vacances grace au voyage et nous

Het werd me al snel duidelijk dat hoewel ik me fysiek hersteld voelde binnen een maand of twee, er een ander element in het spel was. De mentale en emotionele tol die honderd van een hardloper kunnen eisen, is zo individueel. Ongeacht uw persoonlijke doel voor 100 mijl, besteedt u vaak maanden tot een jaar mentaal aan het voorbereiden en concentreren op trainingsplannen. Elk wakker moment van mijn dag, afgezien van de geconcentreerde tijd op het werk, was gevuld met gedachten aan Vermont. Beginnend met het al dan niet klaar zijn om te trainen, daarna hoe ik de training ging afstemmen op mijn werkschema en de behoeften van mijn hond, en op logistiek voor de grote Nike Air Zoom Pegasus 31 Mujer dag. Mijn vakantietijd was gecentreerd rond mijn piekkilometerweken en de race. Ik had nul tijd voor veel anders. Het is geen wonder dat ik een pauze nodig had.

Dus in plaats van mezelf terug te dwingen op een trainingsplan, besloot ik de pauze te verwelkomen. Ik begon terug te kijken naar mijn leven voordat hardlopen het overnam - hoe had ik mijn tijd gevuld? Wat wilde ik bereiken? Wat heb ik tijdens het trainen onbedoeld 'verloren'? Wat drijft mij nog meer?

Ik weet dat de tijd in de bergen mijn ziel voedt, dus ik heb tijd doorgebracht met wandelen met mijn hond en mijn vrienden. Ik heb de weg terug gevonden naar een yogapraktijk, bakken en buitenfotografie. Ik ben zelfs begonnen met het leren van basgitaar! Ik ben dingen aan het onderzoeken waar ik geen tijd of energie voor had tijdens de training. Ik ren zelfs korte afstanden Nike Air Pegasus 83 Femme - maar alleen als ik dat wil, wat betekent dat het meestal in het bos en met vrienden is. Ik vind nog steeds vreugde in de paden, maar het ziet er niet uit zoals het afgelopen voorjaar of vorig jaar deed. In plaats daarvan concentreer ik me op het balanceren van trailrunning met de rest van het leven - en ik ben er 100% OK mee.

Ik ben nog steeds een hardloper. Dat zal me nooit verlaten. Niets dat ik nu doe zal de races die ik heb voltooid wegnemen. Ik zou ook niets aan mijn training veranderen, en heb geen spijt van mijn 100-mijlrace, zelfs niet een beetje. Ultrarunning heeft zoveel vreugde, vrijheid en vriendschap in mijn leven gebracht. Het heeft me kracht en gratie getoond. Maar zelfs positieve dingen vereisen soms matiging.

Sinds ik een aantal jaren geleden begon met hardlopen op afstand, is de vraag altijd geweest "wat Adidas Zx Flux Mujer is de volgende stap?" Zowel van anderen als van mijzelf. De volgende langste afstand. De volgende gnarly koers met toenemende hoogte. Maar op dit moment is het antwoord: een onderbreking. Voor hoelang? Wie weet. Wat ik wel weet, is dat ik erop vertrouw dat mijn lichaam en geest weten wanneer het tijd is. Ik weet het, want het is al begonnen. Ik word opgewonden voor een winter vol met toppen en korte, besneeuwde afdalingen. Ik ben gewoon niet klaar om te trainen. En totdat dat gebeurt, ga ik de rest van wat me gelukkig maakt omarmen.

Een week na mijn eerste poging van 50 mijl en ik was nog steeds niet over de irritante jeuk op de achterkant van mijn arm waar een wesp me op de baan had gestoken. Ik was ook niet klaar om de race niet af te maken.

Als ik terugdenk aan hoe ik me voelde voor de Trail Animals Race Club (TARC) Fall Nike Air Zoom Pegasus 34 Donna Classic, voelde ik me meer dan goed. Ik zou zelfs uber goed zeggen. Ik voelde me niet alleen voldoende getraind, ik had het gevoel dat ik de mooie plek had bereikt dat ik genoeg kilometers had gerend om me voorbereid te voelen, maar niet te veel kilometers om me beverig en ziek te voelen. In de weken voorafgaand aan de race liep ik tussen de 50 en 65 mijl per week en voelde ik me sterk, kalm en zelfverzekerd. Dit is niet mijn gebruikelijke M.O. wat dan ook. Beste plannen en een volledige workload, samen met kinderen, huis, echtgenoot, etc. ontsporen meestal mijn al te robuuste trainingsdoelen. Maar deze keer voelde ik me klaar, getraind en vastberaden, totdat ik de cutoff naar de laatste lus in de 50 mijl race met 2 minuten miste.

Ik blijf de argumenten in mijn hoofd bespreken waarom ik de cut-off heb gemist, had ik harder kunnen pushen? Ja. Zijn de rails ergens losgeraakt? Jazeker, maar waarom? Twee minuten? Ik heb het niet zo graag gewild. Ben ik een bedrieger? Een grote nepper? Iemand die een groot spel praat, maar die geen echte hardloper is en nooit was? Wat de f? Is dat waar dit echt over gaat? Ik kan dit niet echt denken. Ik voltooide en rende 41 mijl. Misschien was het te langzaam voor die race, maar snelle wiskunde voegt nog steeds toe dat ik vier 10,3 mijl loops, op paden, in minder dan 15 minuten mijl in 85 graden hitte liep. Welke, ik snap het, dit is NIET snel, maar ik weet ook niet zeker of het afgesneden materiaal is. In die hitte moest ik eigenlijk consequent stoppen bij de hulpposten om op de hoogte te blijven van mijn hydratatie en tanken.